"Aniołek" to opowieść o tym, co się komu śni i jak się komu umiera. To próba wyśnienia śmierci, zgłębienia kształtu, w jakim nadejdzie, medytacja, a zarazem dociekliwe śledztwo. "W piątek Karolinie przyśniło się, że jest trupem" - czytamy pierwsze zdanie i odkrywamy w nim najważniejsze tematy powieści. Jednak "Aniołek" nie jest specjalnie smutny. Jest raczej zabawny, trochę nostalgiczny, trochę satyryczny. Ot, taka sobie bajeczka o różnych sposobach istnienia i nie-istnienia - we śnie, w marzeniach, we wspomnieniach, podczas żałoby i po śmierci. Historia, streszczona i zapowiedziana na samym początku, będzie rozwijała się w cyklu powtórzeń i dopowiedzeń. Zajmie rok między śmiercią męża i żony, która przed odejściem "chciała zapiąć na ostatni guzik swoje życie". Karolina to emerytowana magister farmacji, skrzętna gospodyni, zdradzana żona, rozsądna, zapobiegliwa i trochę zgorzkniała. Dociekliwa, nieugięta, w kwestiach wiary konserwatystka, w dziedzinie domowej technologii "motor postępu". "Twój ojciec nawet po ludzku umrzeć nie umiał"- zrzędzi Karolina, która po aptekarsku ma śmierć zaplanowaną w najdrobniejszych szczegółach, od majtek po rodzaj wieka trumny. "Aniołek" jest pytaniem o zagadkę tego, w jaki sposób dziedziczymy po rodzicach swoje życie, a przede wszystkim sposób umierania. Oprócz Karoliny poznajemy jej córkę. Maciejka to wkomponowana w powieść figura narratorki i autorki - pisarka, podróżniczka, niespokojny duch, reporterka, która "pisze o wojnach i terroryzmie". Autorka Beata Pawlak wkrótce po złożeniu powieści w wydawnictwie zginęła jako jedna z ofiar ataku terrorystycznego na Bali. Umarła zaskakująco, "skandalicznie", niespodziewanie, przed śmiercią napisała jednak "Aniołka" - swoją drobiazgową kronikę zapowiedzianej śmierci.