Gdy spojrzymy na okładkę książki Oliviera Uschmanna pt. äFinn nieokiełznanyö, ujrzymy nakreślony komiksową manierą wizerunek nastolatka. Czerwona koszulka, rozczochrane blond włosy, uśmiech od ucha do ucha. Czytelnik odnosi pozytywne wrażenie, ale może być one podtrute przeczuciem trywialności, drażniącą szczeniacką paplaniną o niczym, skierowaną do najmniej wymagającego odbiorcy. Na szczęście podobne obawy niemiecki autor bardzo szybko rozwiewa, a czytelnik może błyskawicznie zaangażować się w perypetie tytułowego bohatera oraz jego dwóch kompanów. Finn, niepoprawny kłamca, notoryczny konfabulant, bystry obserwator. Flo, korpulentny maniak gier komputerowych. Lukas nastoletni choleryk, nadzieja niemieckiej piłki nożnej. Tę trójkę postaci łączą nie tylko silne więzi przyjacielskie, szkoła, środowisko, ale wszyscy poruszają się jak ryby w wodzie w świecie popkultury, wszechobecnych gadżetów, sportu, telewizji, Internetu. Świat przedstawiony powieści wiernie odwzorowuje rzeczywistość, w jaką wkracza się mając dzisiaj naście lat. Jednak äFinn nieokiełznanyö to nie tylko solidny kawałek prozy obyczajowej skierowanej do młodzieży, ale to również niezwykła fabuła, jaka mogła zrodzić się w głowie niezłego obserwatora współczesności. Osią akcji staje się opis wędrówki młodych bohaterów. Wędrówki niezwykłej, skomponowanej na wzór misji rodem z gier przygodowych ľ trójka śmiałków ma za zadanie iść przez cały dzień prosto, a napotykane przeszkody pokonywać, nie schodząc z linii marszu. Tak więc Finn, Flo i Lukas muszą przeskakiwać płoty, przekradać się przez podwórka obcych ludzi, przedzierać się przez gęste lasy, pokonywać autostrady iů sklepy wielkopowierzchniowe. Korzystając ze sprytu, popisując się bezczelnością lub mając po prostu więcej szczęścia niż rozumu, chłopcy kończą swój quest szczęśliwie. Jednak to nie wszystko ľ warstwa przygodowa historii nie przesłania kilku gorzkich prawd o dojrzewaniu. O świecie, w którym dorosłym grozi bezrobocie, rozbite małżeństwa, bieda. I chociaż wysiłki dzieci, by przywrócić gasnący splendor dzieciństwa, zdają się być bezcelowe, äFinn nieokiełznanyö kończy się dobrze. Można z czystym sumieniem polecić młodym czytelnikom tę skromną, ale nieźle osadzoną w realiach opowieść. Książka Oliviera Uschmanna wygląda mi na całkiem atrakcyjną alternatywę czytelniczą dla historii o zakochanych wampirach, młodocianych czarownikach lub zombie walczących z wilkołakamiů/źródło renc. "lubimyczytać.pl"/